Úrskurður föstudaginn 2 1 . janúar 2022 í mál i nr . 11 /2021 Endurupptökubeiðni Ragnars Þórissonar 1. Dómararnir Hólmfríður Grímsdóttir , Eyvindur G. Gunnarsson og Jóhannes Karl Sveinsson kveða upp úrskurð í máli þessu. 2. Með beiðni 2. desember 2020 fór endurupptökubeiðandi fram á endurupptöku á dómi Hæstaréttar 22. maí 2014 í máli nr . 416/2013 . 3. Ríkissaksóknari , sem er gagnaðili endurupptökubeiðanda, leggst gegn beiðni hans. 4. Mál þetta var munnlega flutt fyrir Endurupptökudómi 13. janúar 2022. Málsatvik 5. Í dómi Hæstaréttar 22. maí 2014 var endurupptökubeiðandi dæmdur í þriggja mánaða skilorðsbundið fangelsi og gert að greiða 21.000.000 krónur í sekt. Dómurinn átti rót sína að rekja til þess að skattrannsóknarstjóri ríkisins hóf í okt óber 2010 rannsókn á skattskilum endurupptökubeiðanda vegna uppgjörs framvirkra samninga (skiptasamninga) á árunum 2006 og 2007. 6. Eftir lok rannsóknarinnar úrskurðaði ríkisskattstjóri 23. nóvember 2011 að hækka skyldi stofn fjármagnstekjuskatts þar sem talið var að endurupptökubeiðandi hefði með réttu átt að telja hagnað af uppgjöri tveggja skiptasamninga til fjárma gnstekna. Auk þess beitti ríkisskattstjóri heimild til að hækka skattstofninn um 25% Fjármagnstekjuskattur endurupptökubeiðanda var samkvæmt því hækkaður um 15.003.306 krónur að me ð töldu álaginu . Endurupptökubeiðandi greiddi þá fjárhæð og skaut úrskurðinum ekki til yfirskattanefndar. 7. Skattrannsóknarstjóri ríkisins vísaði málinu til rannsóknar lögreglu með bréfi 28. mars 2012. Ákæra var gefin út 10. október það sama ár og héraðsdómur gekk 16. maí 2013. Endurupptökubeiðandi var sakfelldur fyrir brot samkvæmt ákærunni og dæmdur til refsingar , meðal annars til sektargreiðslu að fjárhæð 2 4.006.000 krónur og var þar miðað við svokallað tvöfal t brotaandlag samkvæmt 1. mgr. 109. gr. laga nr. 90/2003 um tekjuskatt , en hinn vantaldi fjármagnstekjuskattur nam 12.002.644 krónum. 8. Í dómi Hæstaréttar 22. maí 2014 var niðurstaða héraðsdóms staðfest að öðru leyti en því að sektarfjárhæð var lækkuð í 21.000.000 króna og sérstaklega vísað til þess að draga bæri frá skatt af því álagi við skattstofn sem ákveðinn var með áðurnefndum úrskurði ríkisskattstjóra. ENDURUPPTÖKUDÓMUR NR. 11 /2021 - 2 - Rökstuðnin gur málsaðila Rökstuðningur endurupptökubeiðanda 9. Byggt er á því að saksókn í málinu, sem leiddi til dóms Hæstaréttar í máli nr. 416/2013, hafi farið í bága við 4. mgr. 7. gr. viðauka við mannréttindasáttmála Evrópu, sbr. lög nr. 62/1994 þar sem fram komi að enginn skuli sæta lögsókn eða refsingu að nýju fyrir sama brot. Þetta hafi Mannréttindadómstóll Evrópu staðfest með dómi sínum 12. febrúar 2019 í máli endurupptökubeiðanda gegn íslenska ríkinu . 10. Endurupptökubeiðandi álítur að endurupptaka beri dóm í máli hans þar sem skilyrði a - og d - liðar 1. mgr. 228. gr. laga um meðferð sakamála nr. 88/2008 séu uppfyllt. L íta beri á dóm Mannréttindadómstóls Evrópu í máli hans sem - liðar ákvæðisins og sama gildi um úrskurði endurup ptökunefndar sem fallið hafi eftir að dómur í máli hans gekk. Þá telur endurupptökubeiðandi að gögnin eða upplýsingarnar hefðu skipt verulega miklu fyrir niðurstöðu máls hans ef þau hefðu komið fram áður en dómur gekk. Bendir endurupptökubeiðandi í því sambandi meðal annars á að Landsréttur hafi byggt á dómaframkvæmd Mannréttindadóms t óls Evrópu þegar sambærilegu máli var vís að frá með dómi réttarins í máli nr. 227/2018 auk þess sem rannsóknir hafi verið felldar niður hjá lögreglu og fallið frá saksókn . 11. Endurupptökubeiðandi byggir á því að annmarki sem með réttu hefði átt að leiða til frávísunar máls hans hljóti að teljast alv arlegur galli á meðferð máls í skilningi d - liðar 1. mgr. 228. gr. laga nr. 88/2008. Rökstuðningur gagnaðila 12. Ríkissaksóknari, sem er gagnaðili í málinu, leggst gegn því að endurupptökubeiðnin nái fram að ganga. 13. Ríkissaksóknari vísar til þess að krafa endurupptökubeið a nda um endurupptöku á grundvelli a - liðar 1. mgr. 228. gr. laga nr. 88/2008 sé byggð á breytingu sem gerð hafi verið með lögum nr. athugasemdum með f rumvarpi er varð að lögum nr. 47/2020 hafi komið fram að ekki væri gert ráð fyrir efnislegum breytingum á skilyrðum 1. mgr. 228. gr. laga nr. 88/2008. Þó hafi texti a - liðar 1. mgr. verið samræmdur þeim breytingum sem gerðar hefðu verið á skilyrðum til endu rupptöku ekki eingöngu til sönnunargagna heldur gæti það átt við um úrlausnir alþjóðlegra dómstóla. 14. Ríkissaksóknari bendir á að endurupptökubeiðnin byggi því á breytingu sem gerð hafi verið til að samræma lög nr. 88/2008 lögum nr. 91/1991 um meðferð einkamála. Orðalag í greinargerð með lögum nr. 47/2020 hvað þetta varði sé mjög einkennilegt og lýsi algeru skeytingarleysi gagnvart lögum nr. 88/2008. Í stað þes s að setja skýra heimild í 228. gr. laga nr. 88/2008 um að endurupptaka sé heimil á grundvelli dóma alþjóðlegra dómstóla sé u dómar þessi r flokkaðir sem upplýsingar í lagatextanum. 15. Ríkissaksóknari telur að lagaheimild skorti til að verða við beiðni um endu rupptöku á grundvelli dóms Mannréttindadómstóls Evrópu, enda sé ekki unnt að lesa út úr texta 1. mgr. 228. gr. laga nr. 88/2008 að dómar alþjóðlegra dómstóla geti verið hluti af því sem í textanum sé kallað upplýsingar. Eðlileg textaskýring á ákvæðinu sé a ð verið sé að vísa til upplýsinga um staðreyndir máls, ný vitni ENDURUPPTÖKUDÓMUR NR. 11 /2021 - 3 - og svo framvegis, sem ekki hafi verið kunn þegar dómur var kveðinn upp. Dómar Mannréttindadómstóls Evrópu séu ekkert meira en lögskýringargagn fyrir íslenskum dómstólum vegna tvíeðlis landsrét tar og þjóðaréttar og vegna þess að dómar dómstólsins séu ekki frekar en aðrir dómar alþjóðlegra dómstóla bindandi að íslenskum rétti. Gera verði ríkar kröfur um skýrleika lagaheimilda ef víkja eigi til hliðar einni veigamestu reglu réttarfars um bindandi réttaráhrif dóma, sbr. til dæmis dóm Hæstaréttar 21. maí 201 9 í máli nr. 12/2018. 16. Ríkissaksóknari byggir einnig á því að breytt dómafr a mkvæmd Mannréttindadómstóls Evrópu varð andi beitingu 4. gr. 7. viðauka mannréttindasáttmála Evrópu vegna álags hjá skatt yfirvöldum og áhrif þess á síðari refsimeðferð verði ekki beitt afturvirkt til þess að endurupptaka eldri dóma Hæstaréttar. Dómur Hæstaréttar, sem krafist er endurupptöku á, hafi verið í fullkomnu samræmi við dóma Mannréttindadómstóls Evrópu þegar hann var kveðinn upp. Hann hafi því verið réttur og dómstóll] fengi nýjar hugmyndi 2004 hafi mannréttindadómstóllinn komist að sömu niðurstöðu í máli Rosenquist gegn Svíþjóð n r. 60619/00 og í öðrum sambærilegum málum um túlkun á 4. gr. 7. viðauka mannréttindasáttmálans og Hæstiréttur í máli nr. 74/2012. Hæstiréttur hafi því dæmt í samræmi við fordæmi mannréttindadómstólsins í máli endurupptökubeið a nda. Á fordæmum mannréttindadó mstólsins hafi verið gerð breyting þegar dómur hafi gengið í máli A og B gegn Noregi 15. nóvember 2016 í málum nr. 24130/11 og 29758/11, nærri fjórum árum eftir að dómur féll í því máli sem krafist er endurupptöku á. 17. Þá bendir Ríkissaksóknari á að ekki sé u uppfyllt þau skilyrði a - liðar 1. mgr. 228. gr. laga nr. 88/2008 um að ætla megi að nýjar upplýsingar hefðu verulega skipt máli fyrir niðurstöðu málsins ef þær hefðu komið fram áður en dómur gekk. Það sé óframkvæmanlegt og óhugsandi að dómur mannréttindad ómstólsins sem gekk árið 2016 hafi getað legið fyrir við dómsmeðferð í Hæstarétti árið 2013. Dómur mannréttindadómstólsins vitni ekk i um r étta túlkun á 4. gr. 7. viðauka við mannréttindasáttmálann þegar mál endurupptökubeið a nda var dæmt í Hæstarétti árið 2 013 en það geri dómur mannréttindadómstólsins í máli Rosenquist gegn Svíþjóð aftur á móti. Gæta verði að því að dómur mannréttindadómstólsins í máli endurupptökubeið a nda vitni ekki um atvik eða túlkun ákvæða sáttmálans árið 2013 heldur eingöngu að dómararnir fylgi ekki fastri stefnu heldur eigin duttlungum um að þenja út valdsvið sitt sem ekki ráðist af lögum heldur samningstexta mannréttindasáttmálans sem dómararnir telji heimil t að víkka út að eigin geðþótta . Niðurstaða 18. Endurupptökubeið andi reisir kröfu sína um endurupptöku á a - og d - liðum 1. mgr. 228. gr. laga nr. 88/2008. Samkvæmt a - lið ákvæðins getur Endurupptökudómur orðið við beiðni um endurupptöku ef fr am eru komin ný gögn eða upplýsingar sem ætla má að hefðu verulega miklu skipt fyrir niðurstöðu málsins ef gögnin eða upplýsingarnar hefðu komið fram áður en dómur gekk. 19. Endurupptökubeið andi byggir á því að með dómi Mannréttindadómstóls Evrópu í máli hans gegn Íslandi séu fram komnar nýjar upplýsingar í skilningi a - liðar 1. mgr. 228. gr. laga nr. 88/2008 sem hefðu verulega miklu skipt fyrir niðurstöðu málsins ef þau hefðu komið fram áður en dómur gekk. Ríkissaksóknari mótmælir því sem fyrr segir að dómur M annréttinda dómstóls Evrópu geti talist vera nýjar upplýsingar í skilningi a - liðar 1. mgr. 228. gr. laga nr. 88/2008. Hann byggir meðal ENDURUPPTÖKUDÓMUR NR. 11 /2021 - 4 - annars á því að það verði ekki ráðið af orðalagi ákvæðisins að slíkir dómar teljist vera nýjar upplýsingar. Eðlileg texta skýring á ákvæðinu sé að um sé að ræða upplýsingar um staðreyndir máls, ný vitni og svo framvegis. Gera verði ríkar kröfur um skýrleika lagaheimilda ef víkja eigi til hliðar einni veigamestu reglu réttarfars um bindandi réttaráhrif dóma. Ummæli í greinarge rð með lögum breyti engu um að lagaheimild til endurupptöku skorti. 20. Með lögum nr. 47/2020 voru gerðar breytingar á lögum nr. 50/2016 um dómstóla, lögum nr. 91/1991 og lögum nr. 88/2008. Endurupptökudómi var komið á fót og gerðar breytingar á skilyrðum fyr ir endurupptöku bæði einkamála og sakamála. Sú breyting var gerð á a - lið 1. mgr. 228. gr. laga eftir breytingarnar rýmkaðar en áður var endurupptaka aðeins tæ k á grundvelli a - liðarins að ný Í greinargerð með frumvarpi sem varð að lögum nr. 47/2020 kom meðal annars fram að ekki væri gert ráð fyrir efnislegum breytingum á þeim skilyrðum sem kæmu fram í 1. mgr. 228. gr. laga nr. 88/2008. Þ ó hefði texti a - liðar verið samræmdur þeim breytingum sem gerðar væru á skilyrðum fyrir endurupptöku samkvæmt lögum nr. 91/1991. Áréttað v ar að skýra heldur gæti það átt við úrlausnir alþjóðlegra dómstóla. Var í frumvarpinu um þetta vísað til skýringa við það ákvæði sem breytti lögum nr. 91/1991 að þessu leyti. Í þeim skýringum kom meðal annars fram að með nýjum gögnum eða upplýsingum í umræddum skilningi væri átt við öll þau gögn eða upplýsingar sem leitt gætu til breyttrar niðurstöðu máls í mikilvægum atriðum, þar á meðal gætu verið úrlausnir alþjóðlegra dómstóla á borð við Mannréttindadómstól Evrópu og EFTA - dómstólinn. Í nefndaráliti meirihluta allsherjar - og men ntamálanefndar kom einnig fram að skýra ætti rúmt hvað teldist til úrlausna alþjóðlegra dómstóla í skilningi frumvarpsins. 21. Við mat á því hvort að umræddur dómur Mannréttindadómstóls Evrópu geti talist vera nýjar upplýsingar í skilningi a - liðar 1. mgr. 228 . gr. laga nr. 88/2008 verður að hafa til hliðsjónar þá meginreglu réttarfars að dómur sjálfstæðs og óvilhalls dómstóls bindur enda á sérhvert mál og skal sama sakarefni ekki dæmt efnislega nema einu sinni, sbr. meðal annars 186. gr. laga nr. 88/2008. Í lj ósi þessarar meginreglu er ekki unnt að ljá lagaheimildum til endurupptöku rýmri merkingu en samkvæmt orðanna hljóðan, sbr. meðal annars dóm Hæstaréttar 21. maí 2019 í máli nr. 12/2018. Við mat á því hvað geti talist til nýrra upplýsinga í skilningi ákvæði sins er til þess að líta að samkvæmt almennri málnotkun vísar orðið til sérhverrar vitneskju sem liggur fyrir um viðkomandi atvik eða aðstæður. Af því leiðir að líta verður svo á að dómur Mannréttindadómstóls Evrópu í máli endurupptökubeið a nda gegn Íslandi falli undir ákvæðið eins og það verður skilið samkvæmt orðanna hljóðan . 22. Þá styður það enn frekar þá túlkun að í greinargerð með frumvarpi er varð að lögum nr. 47/2020, sem breytti ákvæði a - liðar 1. mgr. 228. gr. laga nr. 88/2008, kemur fram eins og fyrr e r rakið sá skýri vilji löggjafans að fella undir ákvæðið dóma alþjóðlegra dómstóla, þar á meðal Mannréttindadómstóls Evrópu. Liggur þannig fyrir að við rýmkun á skilyrðum endurupptöku var leitast við að veita úrlausnum mannréttindadómstólsins, þar sem fall ist er á að brotið hefur verið gegn ákvæðum mannréttindasáttmála Evrópu við meðferð máls fyrir íslenskum dómstólum, meira vægi í þessu sambandi en þær höfðu áður. 23. Í dómi Hæstaréttar 21. maí 2019 í máli nr. 12/2018 var fjallað um skilyrði þágildandi d - liðar 1. mgr. 228. gr. laga nr. 88/2008 um endurupptöku. Í þeim dómi komst Hæstiréttur að þeirri niðurstöðu að í íslenskum lögum væri ekki að finna heimild til endurupptöku máls í kjölfar þess að Mannréttindadómstóll Evrópu hefði komist að þeirri niðurstöðu að brotið hafi verið gegn mannréttindasáttmála Evrópu við meðferð máls fyrir íslenskum dómstólum við þær aðstæður sem ENDURUPPTÖKUDÓMUR NR. 11 /2021 - 5 - uppi voru í því máli . Hafi því skort lagaheimild til þess að ljá dómum mannréttindadómstólsins það vægi að þeir leiddu til endurupptöku dæmdr a mála. Með lögum nr. 47/2020 var þessari reglu breytt með núgildandi ákvæði a - liðar 1. mgr. 228. gr. laga nr. 88/2008 sem verður samkvæmt framangreindu túlkað þannig að dómar Mannréttindadómstóls Evrópu geti leitt til endurupptöku máls að öðrum skilyrðum fullnægðum , sbr. einnig úrskurði Endurupptökudóms 11. janúar 2022 í málum nr. 2/2021 og 15/2021. 24. Samkvæmt framangreindu verður talið að dómur Mannréttindadómstóls Evrópu í máli endurupptökubeið anda gegn Íslandi feli í sér nýjar upplýsingar í skilningi a - liðar 1. mgr. 228. gr. laga nr. 88/2008. 25. Kemur þá til skoðunar hvort fullnægt sé því skilyrði a - liðar 1. mgr. 228. gr. laga nr. 88/2008 hvort ætla megi að hinar nýju upplýsingar hefðu verulega miklu skipt fyrir niðurstöðu málsins ef þær hefðu komið fram áður en dómur í máli því sem krafist er endurupptöku á var kveðinn upp. 26. Við mat á því verður meðal annars að líta til þess hvaða þýðingu dómur Mannréttindadómstóls Evrópu í máli endurupptökubeið a nda hefði haft ef hann hefði legið fyrir. Eðli máls samkvæm t gat sá dómur ekki legið fyrir áður en dómur Hæstaréttar í máli endurupptökubeiðanda var kveðinn upp. Verður að leysa úr málinu á þann veg að taka afstöðu til þess hvernig Hæstiréttur hefði dæmt í málinu ef þau sjónarmið sem felast í dómi mannréttindadóms tólsins hefðu verið kunn þegar málið var dæmt í Hæstarétti að teknu tilliti til þess að sjónarmiðin eiga sérstaklega við um endurupptökubeið anda . 27. Í dómaframkvæmd Hæstaréttar hefur því ítrekað verið slegið föstu að líta beri til dóma Mannréttindadómstóls Ev rópu við skýringu ákvæða mannréttindasáttmála Evrópu þegar reynir á hann sem hluta af landsrétti og að skýra beri önnur lög til samræmis við sáttmálann og úrlausnir mannréttindadómstólsins, sbr. til dæmis dóm Hæstaréttar 18. mars 2021 í máli nr. 34/2020. 28. Þá hefur Hæstiréttur sérstaklega litið til dóms Mannréttindadómstóls Evrópu í máli Jóns Ásgeir s Jóhannessonar og Tryggva Jónssonar gegn Íslandi nr. 22007/11 í öðru efnislega sambærilegu máli , sbr. d óm Hæstaréttar 21. september 2017 í máli nr. 283/2016. Í því máli var maður ákærður fyrir meiri háttar brot gegn skattalögum með því að hafa staðið skil á efnislega röngum skattframtölum. Varnir hans byggðu meðal annars á því að við málsmeðferðina hefði verið brotið gegn réttindum hans samkvæmt 4. gr. 7. viðau ka mannréttindasáttmála Evrópu. Í dómi Hæstaréttar er ítarleg umfjöllun um síðastgreindan dóm Mannréttindadómstóls Evrópu. Verður ekki annað ráðið af dómi Hæstaréttar en að dómurinn hafi haft verulega þýðingu við úrlausn sakarefnis málsins og leitast hafi verið við að beita þeim sjónarmiðum sem fram komu í honum. 29. Í dómi Mannréttindadómstóls Evrópu í máli endurupptökubeið a nda gegn íslenska ríkinu var sem fyrr segir komist að þeirri niðurstöðu að brotið hefði verið gegn rétti hans samkvæmt 4. gr. 7. viðauka m annréttindasáttmála Evrópu. Undir rekstri sakamálsins gegn endurupptökubeið anda krafðist hann frávísunar málsins þar sem brotið hefði verið gegn rétti hans samkvæmt nefndu ákvæði. Í dómi Hæstaréttar 22. maí 2014 í máli nr. 416/2013 var frávísunarkröfu endurupptökubeið a nda hafnað. Í dóm i num var því slegið föstu að í dómaframkvæmd Hæstaréttar áður gert manni að greiða skatt af ála g i á skattstofn og sama m anni í öðru máli gerð viðurlög vegna 371/20 1 0, 23. janúar 2014 í máli nr. 323/2013 og 15. maí 2014 í máli nr. 465/2013 . Í dómi Hæstaréttar í fyrstgreinda máli nu er að finna ítarlega umfjöllun um dómaframkvæmd Mannréttindadómstóls Evrópu og byggt á því að óvissu gætti um skýringu á inntaki og gildissviði 1. ENDURUPPTÖKUDÓMUR NR. 11 /2021 - 6 - mgr. 4. gr. 7. viðauka mannréttindasáttmála Evrópu , og að misræmi væri í þeirri framkvæmd. Frávísunarkröfum var hafnað. Í hinum dómunum tveimur er byggt á dómi í máli nr. 371/2010 sem fordæmi þegar kom að úrlausn um frávísunarkröfur af sama toga. Verður því byggt á því að dómaframkvæmd mannréttindadómstóls Evrópu , eins og Hæstiréttur taldi rétt að skilja hana, hafi legið til grundvallar niðurstöðu um höfnun frávísunarkrafna endurupptökubeiðanda í dómi Hæstaréttar í máli hans 30. Hæstiréttur hefur ítrekað tekið fram í dómum sínum að líta beri til dóma Mannréttindadómstóls Evrópu þegar reynir á túlkun ákvæða mannréttindasáttmála Evrópu. Hæstiréttur hefur jafnframt leitast við að beita sjónarmiðum sem fram koma í dómi Mannréttindadómstóls Evrópu í máli Jóns Ásgeirs Jóhannessonar og Tryggva Jónssonar gegn Íslandi nr. 22007/11 í öðru efnislega sambærilegu máli , sbr. d óm Hæstaréttar 21. september 2017 í máli nr. 283/2016 . Þá liggur það fyrir að Mannréttindadómstóll Evrópu hefur í dómi endurupptökubeið a nda gegn Íslandi komist að þeirri niðurstöðu að brotið hafi verið gegn rétti hans samkvæmt 4. gr. 7. viðauka mannréttindasáttmálans. Verður því talið að fullnægt sé því skilyrði a - liðar 1. mgr. 228. gr. laga nr. 88/2008 að ætla megi að hinar nýju upplýsingar, sem felast í dómi mannréttindadómstólsins, hefðu verulega miklu skipt fyrir n iðurstöðu málsins ef þær hefðu komið fram áður en dómur í máli því sem krafist er endurupptöku á var kveðinn upp. Við það mat hefur þá jafnframt verið litið til þeirrar meginreglu sakamálaréttarfars að sönnunarbyrði um sekt ákærða hvíli á ákæruvaldinu og a ð allan vafa um sök beri að meta ákærða í hag, sbr. 108. gr. laga nr. 88/2008 og 2. mgr. 70. gr. stjórnarskrárinnar. 31. Að þessari niðurstöðu fenginni þarf ekki að taka afstöðu til þess hvort skilyrðum d - liðar 1. mgr. 228. gr. laga nr. 88/2008 sé fullnægt. 32. S amkvæmt öllu framangreindu verður fallist á að skilyrði séu fyrir því að endurupptaka dóm Hæstaréttar í máli nr . 416/2013 . 33. Ekki eru efni til að kveða á um að réttaráhrif dóms í framangreindu máli haldi gildi sínu að neinu leyti þar til nýr dómur hefur ver ið kveðinn upp, sbr. 1. mgr. 231. gr. og 3. mgr. 232. gr. laga nr. 88/2008. 34. Skipuðum v erjanda endurupptökubeið a nda verður í samræmi við 1. mgr. 230. gr., sbr. seinni málsliður 2. mgr. 232. gr., og 6. mgr. 231. gr., sbr. 6. mgr. 232. gr. laga nr. 88/2008 ák vörðuð þóknun með virðisaukaskatti eins og greinir í úrskurðarorði. Úrskurðarorð: Fallist er á beiðni endurupptökubeið a nda, Ragnars Þórissonar, um endurupptöku á dómi Hæstaréttar 22. maí 2014 í máli nr. 416/2013. Þóknun skipaðs verjanda endurupptökubeið a nda, Heiðars Ásbergs Atlasonar lögmanns, 1.240.000 krónur, greiðist úr ríkissjóði.